Kώστας Zουράρις
ΙΣΑΛΟΣ ΓΡΑΜΜΗ«_Ερώτηση κρίσεως προς τους ημετέρους ευρωλιγούριδες, για να την απευθύνουν
ως ευβλαβείς γενίτσαροι στα αφεντικά τους: H κλοπή και ο ακρωτηριασμός της
Αφροδίτης στη Μήλο, η κλοπή της Νίκης από την Σαμοθράκη, το Ελγίνειον άγος,
δεν αποτελούν απαράγραπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ώ
ευρω-χάσκακες;_»
O πολυ-πολιτισμικός Λαβύρινθος ή περί ευρω-αφασίας
(2ον μέρος)
«Ο νέος ελληνισμός για πρώτη φορά, ύστερα από συνεχή οδυνηρά πλήγματα,
εξαναγκάζεται ν? απορρίψει ένα μεγάλο μέρος από το φορτίο της μεγαλομανίας
του. Δεν ακούγεται πια τόσο καθαρά ο υποβολέας
των γερμανικών πανεπιστημίων και πίσω από τις Φραγκοπαναγιές, που
κουβαλούνε στις αποσκευές τους οι φαντασμένοι ταξιδιώτες της Φλωρεντίας,
προβάλλει το αυστηρό Βυζάντιο... O Φώτης Κόντογλου είναι εκεί για να μας το
θυμίζει με το πείσμα και τη φλόγα του θεόπνευστου.
O Τσαρούχης, αφού μαθητέψει κοντά του και κοντά στα κείμενα, στους Ύμνους
της Εκκλησίας, στον Ερωτόκριτο, στον Παπαδιαμάντη, δεν έχει πια να φοβηθεί
τίποτε από το τραγούδι των Σειρήνων της εποχής του.»
(Οδυσσέας Ελύτης :«Ανοιχτά χαρτιά, Επίμετρο - Γιάννης Τσαρούχης», σελ. 573
Εκδ. Ίκαρος.)
ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ μέρος, την πολυ-πολιτισμική μπούρδα, εντός της οποίας ευημερεί η
επιδρομή της δυτικής πλουτοκρατίας, την υπέδειξα με την μαρτυρία του Γ.
Σεφέρη. Σ? αυτόν τον άρχοντα του τρόπου μας οφείλουμε την επεξεργασία και
επιστημονική ορολογία, όπως πχ : «τα διάφορα συμπλέγματα κατωτερότητας
απέναντι των ξένων, ανωτερότητας απέναντι των ντόπιων και ο πνευματικός
νεοπλουτισμός, που είναι από τα συνηθισμένα χαρακτηριστικά των μορφωμένων
μας» (4T, προηγούμενο τεύχος). O Σεφέρης ακόμη, σ?αυτόν τον στοχασμό του,
τον ορθοτομούντα τον λόγον της αλήθειας - («Ελληνική και Ευρωπαϊκή
παιδεία», Δοκιμές Γ?), μας έδειξε την αλλοτριωτική συσχέτιση που
εγκαθιδρύεται, όταν ανάμεσα στην «πνευματική καλλιέργεια ενός λαού» και
«την ξένη ανατροφή», κάποια λόγω νέων συνθηκών «απότομη μεταβολή», δηλαδή
«με τρόπο ολωσδιόλου ανεξέλεγκτο και ασύδοτο»... «υποχρεώνει το λαό μας ν?
απορροφά αλλότριες επιδράσεις σε βαθμό μεγαλύτερο από ό,τι έπρεπε και με
τρόπο υπερβολικά βιαστικό» (Γ. Σεφέρης, οπ. παρ.)
Πώς λοιπόν μπορούμε να συζήσουμε ισορροπημένα ανάμεσα σ? αυτό που είμαστε
και στο αλλότριο, που ίσως πρέπει να προσλάβουμε χωρίς όμως να
αλλοτριωθούμε, χωρίς επίσης να κλειστούμε μίζερα στο καβούκι μας;
Πώς δηλαδή μπορούμε να είμαστε «οικουμενικοί», όπως μας δίδαξε συνεχώς «η
καθ? ημάς καθεστηκυία πολιτεία», χωρίς να μας γελοιοποιεί ο «πνευματικός
νεοπλουτισμός ...των μορφωμένων μας», χωρίς να πιθηκίζουμε ημιαναλφαβήτως
όπως οι ευρωλιγούρηδες, χωρίς να γινόμαστε εθελόδουλα - αγράμματα αθύρματα
του ιμπεριαλισμού, όπως τα ντόπια ευρω-ψώνια του «πολυ-πολιτισμού»;
Μα, βεβαίως, μα φυσικώς και αβιάστως το μπορούμε με τον τρόπο του Οδυσσέα
Ελύτη, όπως ο ίδιος ο Γενάρχης μας το προτείνει διά του τρόπου του
Τσαρούχη: όταν έχεις φάει με το κουτάλι τα κείμενα και τα έθιμα, τον
τζιγεροσαρμά, την Μετάληψη και τον ζεϊμπέκικο, όταν έχεις προηγουμένως
κάνει υπακοή «στους Ύμνους της Εκκλησίας, στον Ερωτόκριτο, στον
Παπαδιαμάντη», τότε κι εσύ κι ο Τσαρούχης, ναι, ας σαγηνευθείτε από τις
Σειρήνες. Θα τις κορφολογήσετε εσείς, ταπεινόφρονες Ιέρακες του τρόπου μας
και δεν θα σας μαδήσουν οι Σειρήνες εισαγωγής, σαν να είστε μεγαρόπληκτα
κουτορνίθια και ποστ-μόντερν ασυνάρτητα χάρβαλα.
H πολυ-πολιτισμική απάτη, είναι ο νέος Λαβύρινθος, «πολυπλόκοις καμπαίς
πλανών την έξοδον», κατασκευασμένος από τον πολτοποιητικό ιμπεριαλισμό της
Δύσης. Εντός του κατοικοεδρεύει ο Μινώταυρος του δυτικού καταναλωτισμού,
έτοιμος να κατασπαράξει όλες τις ιδιομορφίες των περιφερειακών κοινωνιών.
Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι μόλις ένα υποσύστημα του Δυτικού
ολοκληρωτισμού, νιώθει πως χάνει την προνομιούχο ανθρωποβορία του έναντι
συγγενικού του πιο ανθρωποφαγικού συστήματος, τότε, το απειλούμενο δυτικό
υποσύστημα, έντρομο και μετανιωμένο ανακαλύπτει πάλι τις «επαρχιώτικες»
αρετές της «ιδιομορφίας», της «ιδιοπροσωπίας» (!!!). Ή, ακόμη χειρότερα,
παράγει ξενηλασία, ξενόφοβο εθνικισμό και ρατσισμό!
Ιδού το σχήμα της απάτης: προτείνουμε πολυ-πολιτισμικό μοντέλο (μπάτε
σκύλοι αλέστε) όταν αισθανόμαστε ισχυροί, και διοχετεύουμε την πραμάτειά
μας. Φωνασκούμε για αλλοτρίωση, όταν χάνουμε και τότε ζητούμε ποσοστώσεις
και περιορισμούς για τα εισαγόμενα πολιτιστικά προϊόντα, ενώ ταυτοχρόνως
στιγματίζουμε για πράξεις «φυλετικής εκκαθαρίσεως» τους μικρούς λαούς, οι
οποίοι προσπαθούν να διασώσουν την ταυτότητά τους, όπως κι εμείς οι Δυτικοί
! Κι όλα αυτά τα φρικαλέως αντιφατικά και αλληλογρονθοκοπούμενα εν ονόματι
του ορθολογισμού !
Έστωσαν τα κάτωθι παραδείγματα:
1) Στις πλανητικές διαπραγματεύσεις του GATT για την «απελευθέρωση» του
εμπορίου και των επικοινωνιών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, προεξαρχούσης της
Γαλλίας, μετά από έντονες εχθροπραξίες προς τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, πέτυχε
την επιβολή ποσοστώσεων και περιορισμών σε όλη την προβολή τηλεοπτικών και
λοιπών ηχοακουστικών προϊόντων που δεν παράγονται εντός της Ευρωπαϊκής
Ενώσεως, επέβαλε δε την Κοινοτική και Εθνική προτίμηση έναντι τρίτων.
Γιατί; Διότι, λέει, επειδή απειλείται η «φυσιογνωμία και πολιτισμική
ταυτότητα» των ευρωπαϊκών λαών από την «ανεξέλεγκτη» και «άμετρη» εισβολή
αμερικανικών και γιαπωνέζικων υποπροϊόντων κι επειδή, λέει, «τα προϊόντα
του πολιτισμού δεν είναι εμπόρευμα, όπως τα άλλα»!
Δηλαδή, ο πανικόβλητος γαλλικός υπο-ιμπεριαλισμός και οι λοιποί
παρακατιανοί δυτικο-ευρωπαϊκοί, επαναλαμβάνουν περιδεείς και καθυστερημένοι
την αυτονόητη νηφάλια αλήθεια, που πρωτοδιατύπωσαν με ελληνική σεμνότητα κι
όχι επειδή διακυβεύονταν μπίζνες και ντόλαρς, οι πρωτομάστορες Γιώργος
Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης!
Τώρα ξυπνήσατε, ώ Όστρο-Βισι-Γότθοι και λοποί Ούννοι; Ώστε έτσι, έ;
«Ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα όπως τα άλλα»... Και δώστου απαγορεύσεις
και ποσοστώσεις και «προτιμησιακό καθεστώς» η επιδότηση για «τα δικά
μας»... Και η sacro-sainte «ελευθερία»; Πάπαλα; Μα όλα αυτά, ώ
αμφοτερόγλωσσοι Φαρισαίοι, υποκριτές, όλα αυτά δεν είναι «επιχείρηση
φυλετικής καθαρότητας»; Όλα αυτά δεν είναι ενέργειες που αποσκοπούν στην
διατήρηση της φυλετικής καθαρότητας των πολιτιστικών σας προϊόντων, διότι
αλλοιώς, λέτε, αλλοτριώνεται ο τρόπος με τον οποίον ζουν, τρέφονται,
διασκεδάζουν, κλαίνε και γεννιούνται ή πεθαίνουν οι λαοί σας; Δεν
επιδιώκετε να διατηρήσετε, κατά την μπόρεσή σας, «καθαρή» την κοινωνία σας,
έναντι των εισαγομένων προσμείξεων;
2) Γιατί όλοι οι δάσκαλοι στην Γερμανία, άλλοι με το γλυκό κι άλλοι με το
γερμανικό, προσπαθούν να επιβάλλουν στους γονείς-μετανάστες την εγκατάλειψη
της μητρικής γλώσσας, επισείοντας στους τρομοκρατημένους φτωχούς μετανάστες
το φάσμα της κοινωνικής αποτυχίας των παιδιών τους; Σε μας, τους Έλληνες,
μας αποθαρρύνουν ακόμη και γι? αυτά τα έρμα τα «σαββατιανά» μας σχολεία -
(δύο τρεις ώρες ψευτοελληνικά κάθε Σάββατο), διότι τα παιδιά μας
«κουράζονται», άρα πέφτουν οι επιδόσεις τους στο «σωστό» σχολείο, το
γερμανικό, και άρα νάτη η κοινωνική αποτυχία και το περιθώριο και η
«εγκληματικότης» και η απέλαση και η φυλακή... Είναι πολύ-πολυτισμική
πρόταση αυτό, ή στυγνή φυλετική εκκαθάριση - εξυγίανση και φυλετική
εξομάλυνση των περιφερειακών Κούρδων, Ελλήνων, Πολωνών κ.λπ. επ? ωφελία του
κυρίαρχου πολτοποιητικού πανγερμανισμού;
2α) Και κάτι για τα προγράμματα-ειρκτές του GATT: τι με ενδιαφέρει εμένα
τον Έλληνα, η προστασία της Γαλλικής γλώσσας ή του Γερμανικού «πολιτισμού»;
Αν τα σηριάλια τους δεν βλέπονται (που δεν βλέπονται, διότι σκυλοβαριέμαι),
γιατί να μην χαζεύω τα αμερικάνικα, που είναι σπαρταριστικά, ακόμη και στην
μαλακία τους; Κι αν είναι να πάθω αλλοτρίωση, γιατί δηλαδή να προτιμήσω την
«ευρωπαϊκή» από την αμερικανική, την Σκύλα από την Χάρυβδη;
Εξίσου με βλάπτει η γαλλική μπουρδολογία και η αμερικάνικη, με την εξέχουσα
πλεονεκτούσα διαφορά, ότι πιθηκίζοντας αμερικανιστί, γίνομαι καρνάβαλος του
προσωρινώς νικητηρίου συστήματος και όχι τζουτζές του θνήσκοντος... Και
μετά και ξανά, με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών το
ξαναβλέπουμε...
3) Αν τα προϊόντα του πολιτισμού δεν είναι εμπόρευμα όπως τα άλλα», τότε
γιατί, ώ πλιατσικολόγοι, κλεπταποδόχοι Δυτικοί, περιορίσατε πέρυσι την
προστασία των έργων τέχνης σε πενήντα και εβδομήντα χρόνια και μετά...
παραγραφή; Για να προστατέψετε τα Μουσεία σας και τα Σόθμπυ σας, ώ αλήτες
του πλιάτσικου; Κατά τα άλλα, θεσπίζετε ως απαράγραπτα (και καλώς το
θεσπίζετε) τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», εξαιρώνται
βεβαίως από την τιμωρία τους Αμερικανούς που χτύπησαν με ατομικές βόμβες
άμαχο πληθυσμό κι όχι στρατιωτικούς στόχους, τους Αγγλους για βομβαρδισμό
της άμαχου Δρέσδης και τους Γάλλους για την γενοκτονία στο Σετίφ της
Αλγερίας το 1945: Για καμμιά δεκαριά σκοτωμένους αποίκους Γάλλους, ο
Γαλλικός στρατός έκλεισε την πόλη αυτή και μετά από τρεις μέρες ο
Αλγερίνικος λαός έκλαιγε εικοσιτρείς χιλιάδες νεκρούς (23000) !!! 23000 για
10 = Αυτό κι αν είναι πολυ-πολιτισμικό μοντέλο!
Απαράγραπτα, χωρίς παραγραφή, χωρίς όριο χρόνου δηλαδή, αθάνατα, επομένως
και ες αεί κολάσιμα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Καλώς... Ερώτηση
κρίσεως προς τους ημετέρους ευρωλιγούριδες, για να την απευθύνουν ως
ευβλαβείς γενίτσαροι στα αφεντικά τους: H κλοπή και ο ακρωτηριασμός της
Αφροδίτης στην Μήλο, η κλοπή της Νίκης από την Σαμοθράκη, το Ελγίνειον
άγος, δεν αποτελούν απαράγραπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ώ
ευρω-χάσκακες;
4) Αφού καταδικάζετε, ως βάρβαρη, την «φυλετική καθαρότητα», ώ Δυτικοί
ορθολογιστές, γιατί δεν αφήσατε σώα την ακεραιότητα της ταλαίπωρης ενιαίας
Γιουκοσλαβίας, η οποία αποτελούσε, έστω κακήν-κακώς, ένα ειρηνικό
πολυ-πολιτισμικό υπόδειγμα, εφόσον ουδείς ήταν μόνον Σέρβος, ή Σλοβένος, ή
μουσουλμάνος, ή παπικός, αλλά - υποτίθεται- όλοι μαζί προσπαθούσαν να
στήσουν έναν καινούργιο άνθρωπο - (πολυ-πολιτισμικό), τον Γιουγκοσλάβο; Κι
όλα αυτά, ανελεύθερα, ναι, αλλά χωρίς ν? ανοίξει ρουθούνι επί μισόν αιώνα !
Διότι, είπατε (και σωστά το είπατε), δεν υπήρχε ελευθερία. Κυρίως όμως,
διότι οι κυρίως ενδιαφερόμενοι, οι Σλοβένοι πρώτα και μετά οι Κροάτες και
οι Βόσνιοι, είπαν: Δεν θέλουμε να είμαστε ή να γίνουμε «Γιουγκοσλάβοι»
Θέλουμε, στο όνομα της ελευθερίας και της ιδιομορφίας μας, να παραμείνουμε
Σλοβένοι, Κροάτες, Βόσνιοι και, επομένως, αποχωρούμε από την Γιουγκοσλαβική
ομοσπονδία. Θέλουμε να είμαστε μόνοι μας, μεταξύ μας !
Αυτό όμως, το κατά Σεφέρη και Ελύτη εντελώς νόμιμο, αυτό, κατά την άποψή
σας, ώ Δυτικοί Υποκριτές, δεν ήταν τυπική περίπτωση φυλετικής καθαρότητας;
Γιατί, στην περίπτωση της Σλοβενίας, Κροατίας, Βοσνίας, υποθάλψατε και
ενισχύσατε την απόσχισή τους, δηλαδή μια πράξη φυλετικής καθαρότητας και,
κατά παράβαση των αρχών της ΔΑΣΕ (σεβασμός των συνόρων στην Ευρώπη), δεν
στηρίξατε το ενιαίον της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας, δηλαδή ένα εν
λειτουργία πολυ-πολιτισμικό μοντέλο;
Διότι βεβαίως είστε, όταν θέλετε, θουκυδίδειοι κι όταν πάλι σας συμφέρει,
ψευτοχριστιανοί ...
Κι επειδή η «ανάλυση» της Δυτικής αλητείας είναι ανιαρή υπόθεση, όταν
θάλλει το Ιόνιον Πέλαγος και λάμπει το καλοκαίρι των ήχων, ψάλλοντας
Ελλάδα, διά ταύτα, πάλι ερώτηση κρίσεως στους επιχωρίους ευρω-ζηλωτές: αυτό
που θεωρήθηκε πρέπον για την Σλοβακία, γιατί δεν είναι σωστό για την Βόρειο
Ήπειρο; (Όλα κοινά και όμοια: δύο κοινωνίες, που δεν θέλουν να αφομοιωθούν
σε μια άλλη, ξένη, συμπαγής παρουσία γεωγραφική, πολιτική, πνευματική και
ανελεύθερο, ξένο «πλαίσιο», το οποίο τις καταδυναστεύει).
Συν, το γεγονός, ότι η διεθνής Συνθήκη του 1914, θεωρεί ως εθνική κοινότητα
τους Βορειοηπειρώτες και όχι «θρησκευτική μειονότητα».
(Το αντί-παράδειγμα της μουσουλμανικής στην Θράκη μειονότητος, βεβαίως δεν
είναι ισόκυρον της ισοτιμίας των περιπτώσεων μεταξύ Σλοβενίας- Βορείου
Ηπείρου).
...«Φυλετική καθαρότητα», «πολυ-πολιτισμικό» μοντέλο, ή επιτέλους και λίγη
κοινή λογική, χωρίς ευρω-θολούρα;_Κ.Ζ.